Napels kent een aantal belangrijke personages die onlosmakelijk zijn verbonden met de stad. Vaak hebben deze personen een grote invloed gehad en spelen ze nog steeds een belangrijke rol in het dagelijks leven.
Door de hele stad zijn er dan ook afbeeldingen van deze personen terug te vinden, in verschillende soorten en maten. Bekende en minder bekende gezichten vullen het straatbeeld en de vele souvenirwinkeltjes die de stad rijk is. Waar sommige persoonlijkheden geen introductie nodig hebben, kunnen andere gezichten wellicht wat minder bekend voorkomen. Wanneer je nieuwsgierig bent naar de verhalen achter deze gezichten, heb ik voor jou de belangrijkste en meest voorkomende personages van Napels in beeld gebracht.
#1 Totò
De afbeelding van de man met het karakteristieke gezicht, zul je vele malen tegenkomen tijdens een bezoek aan Napels. Je vindt deze niet alleen terug in de vele souvenirwinkels maar ook in diverse Street Art werken, monumenten en zelfs lichtversieringen. Antonio de Curtis, beter bekend als Totò wordt ook wel de Prins van de lach genoemd, al had hij met gemak de titel ‘Koning van de lach’ toebedeeld kunnen krijgen.
Geboren in de Sanità
De komiek groeide op in de wijk Sanità, waar tot op de dag van vandaag nog steeds zijn geboortehuis staat. Helaas is het niet mogelijk het huis te betreden. Wel kun je vanaf de buitenkant het balkon aanschouwen en vanaf de binnenplaats een glimp opvangen van de keuken waar zijn moeder de pasta voor hem bereidde.
Het balkon 
De keuken 
De trap naar de voordeur
Opgroeien in de een wijk als de Rione Sanità, was niet altijd even makkelijk. Toch heeft de acteur juist hier bijzonder veel inspiratie uit weten te putten en wist hij met zijn bijzondere gevoel voor humor, het hart van velen te raken. Het leed, verdriet en de moeilijkheden waar hij zelf mee te maken had, wist hij namelijk te verwerken in zijn grappen, rake opmerkingen en gedichten. Juist omdat dit voor velen zo herkenbaar was, werd hij ongekend populair en geliefd.
Met regelmaat keerde hij terug naar ‘zijn’ wijk. Niet enkel om scenes op te nemen voor een film, maar ook om duidelijk te maken dat hij nooit vergat waar hij vandaan kwam. Overdag werd hij vaak omringd door een grote hoeveelheid mensen, dus gaf hij er de voorkeur aan om in de avonduren rond te dwalen door de steegjes van de wijk. Tijdens deze nachtelijke wandelingen vond hij het leuk om bij verschillende huizen wat geld achter te laten, vastgeklemd tussen de luiken van een basso. Wanneer de bewoners in de ochtenduren het geld vonden, wisten zij direct dat Totò weer eens was langs geweest.
Rione Sanità ademt dan ook Totò en kom je om de paar stappen zijn beeltenis, naam of regels uit gedichten tegen.
Vico Totò
Maar ook op andere plekken in de stad is zijn gezicht, met de kenmerkende gelaatstrekken, vereeuwigd. In de Quartieri Spagnoli is er bijvoorbeeld een steeg omgedoopt tot de Vico Totò. Deze straat is gevuld met tientallen afbeeldingen uit verschillende legendarische films waar de acteur in heeft geschitterd. Het is een mooi eerbetoon aan een belangrijk personage en draagt er op deze manier aan bij dat ook de jongere generaties Totò niet zullen vergeten.
Photo credit Michelle Bogers
Napolitaanse cultuur
Dat mensen zich ook tegenwoordig kunnen vereenzelvigen met zijn humor en uitspraken, blijkt uit het feit dat Napolitanen zijn uitspraken nog steeds gebruiken in alledaagse gesprekken. Ook dit zorgt ervoor dat de acteur onsterfelijk is en onderdeel vormt van de Napolitaanse cultuur. Zijn krachtige uitspraken laten je lachen, maar hebben een enorme diepgang en bevatten vaak een kern van waarheid.
De volgende fantastische uitspraak van Totò, wil ik jullie dan ook niet onthouden.
“ Quando hai a che fare con una persona che si crede superiore agli altri e ne è fermamente convinta, ridici sopra e assecondala perché non è bello rovinare i sogni di un idiota.”
Totò
Vertaling: Wanneer je te maken hebt met een persoon die zichzelf beter vindt dan anderen en daar vast van overtuigd is, lach erom en ga ermee akkoord, want het is niet leuk om de dromen van een idioot kapot te maken.
De acteur overleed op 15 april 1967, kreeg drie begrafenissen en de stad was maandenlang in rouw. Tot op de dag van vandaag is niemand in Napels deze man vergeten. Totò zit in het hart van elke Napolitaan en men zorgt er voor dat ook bij jongere generaties iconen zoals Totò niet in de vergetelheid zullen raken. Zo wordt er dagelijks op de lokale televisie wel één van zijn films uitgezonden waar menig Napolitaan, zelfs na deze honderden keren gezien te hebben, nog steeds uitbundig om zijn grappen kan lachen.
#2 Massimo Troisi
De Italiaanse acteur Massimo Troisi werd geboren in San Giorgio a Cremano, onderdeel van de stad Napels. Massimo was een artiest in hart en nieren die, naast acteren, ook actief was als scenarioschrijver en regisseur. Met zijn kenmerkende stem, pure manier van acteren en gevatte humor, was hij enorm geliefd bij het publiek.
Ricomincio da tre
Al op jonge leeftijd kwam ook ik aanraking met zijn films en was ik gefascineerd door deze man die sprak in het dialect dat ik kende, op een zangerige toon waarmee hij met gemak zijn personages tot leven wist te brengen en met de kinderlijke onschuld die hij bezat. Vele malen keek ik de film Non ci resta che piangere, waarin hij, samen met Roberto Benigni, in een andere eeuw terecht kwam en de gekste dingen meemaakte. Ook andere films zoals Ricomincio da tre, Scusate il ritardo en No grazie, il caffè mi rende nervoso zijn absolute klassiekers waarvan bepaalde uitspraken onvergetelijk zijn en nog steeds een glimlach op onder andere mijn gezicht weten te toveren. Zo deel ik graag de volgende dialoog uit de film Ricomincio da tre, die bijna iedere Napolitaan wel kent.
Gaetano: Chello ch’è stato è stato… Basta, ricomincio da tre! – Dat wat is geweest, is geweest. Klaar, ik begin bij drie!
Dialoog tussen Gaetano (Massimo Troisi) en Lello
Lello: Da zero… – Bij nul…
Gaetano: Eh?
Lello: Da zero: ricominci da zero. – Bij nul: Je begint bij nul
Gaetano: Nossignore, ricomincio da… cioè… Tre cose me so’ riuscite dint’a vita, pecché aggi’a perdere pure chelle? Aggi’a ricomincià da zero? Da tre! – Nee meneer, ik begin bij…ik bedoel…drie dingen zijn mij gelukt in het leven, waarom moet ik die ook nog eens verliezen? Waarom moet ik bij nul beginnen? Bij drie!
Il Postino
Il Postino, zijn laatste film waarvan hij tevens scenarioschrijver was, wilde hij zo graag maken, dat hij hiervoor een levensreddende hartoperatie tot het laatst uit heeft willen stellen. Massimo werd geboren met een hartafwijking en tijdens de opnames van deze film, verslechterde zijn toestand waardoor enkel een harttransplantatie zijn leven kon redden. Hij nam de beslissing eerst de film af te maken en daarna pas aandacht te schenken aan zijn gezondheid. Tijdens de opnames van deze film kon hij slechts een uur per dag werken. Voor de scènes op de fiets werd een stand-in gebruikt omdat dit fysiek te zwaar voor hem was.
De film wist hij af te maken en is een waar meesterwerk geworden. Nog geen 12 uur na de laatste opnames van de film, overleed Massimo Troisi in zijn slaap aan de gevolgen van een hartstilstand.
Eerbetonen
Dat de artiest nog steeds niet vergeten is, blijkt wel uit de vele eerbetonen die zowel in Napels als in de directe omgeving zijn terug te vinden. Door de stad zelf zijn er diverse afbeeldingen en Street Art werken te vinden om de acteur te herinneren. De trap waar Massimo in de film Scusate il ritardo in de stromende regen met zijn tegenspeler een scène op heeft gespeeld, is omgedoopt tot de Scale Massimo Troisi.
Ook op het eiland Procida, waar Il Postino gedeeltelijk is opgenomen, zijn overal eerbetonen terug te vinden die verwijzen naar deze geliefde acteur. Daarnaast zijn er ook in zijn geboorteplaats meerdere werken aan hem opgedragen. Zo tref je op de muren van het Circumvesuviana-station van San Giorgio a Cremano, prachtige werken die herinneren aan de grote artiest die Troisi was.
#3 Pino Daniele
Het beeld van de man met een gitaar zal verschillende malen aan je voorbij komen wanneer je door Napels wandelt. Je vindt dit personage terug op de San Gregorio Armeno tussen andere handgemaakte figuurtjes voor in de kerststal, maar ook op verschillende muren in de stad is zijn beeltenis achtergelaten. We hebben het over de Napolitaanse zanger Pino Daniele die met zijn bijzondere stemgeluid, prachtige melodieën en poëtische woorden het hart van veel Napolitanen heeft gestolen.
Carrière
De zanger werd in 1955 geboren in de Napolitaanse wijk Porto, in een gezin waar ze het niet erg breed hadden. Om die reden verhuisde hij uiteindelijk naar Piazza Santa Maria La Nova, waar hij bij zijn tantes een iets fatsoenlijker leven kon leiden. De verbeterde situatie stelde hem in de gelegenheid om naar school te gaan en zijn passie voor muziek te ontdekken en verder te ontwikkelen. Op latere leeftijd leerde hij zichzelf gitaar spelen om vervolgens de muziekwereld in te rollen. Hij was onderdeel van diverse bands en was op albums van verschillende artiesten terug te horen. Waar hij in eerste instantie voornamelijk de rol van gitarist aannam, maakte hij in de tweede helft van de jaren 70 een muzikale groei door waardoor de artiest ‘Pino Daniele’ meer en meer op de voorgrond begon te treden. Deze groei werd in 1977 bekroond met het debuutalbum Terra Mia, waarna er nog vele zouden volgen.
Tarumbò
Hij was een van de meest innovatieve muzikanten in de Italiaanse muziekscene aan het begin van de jaren 70 en 80. Gedurende zijn 40-jarige carrière heeft hij samengewerkt met een groot aantal artiesten en op diverse belangrijke podia gespeeld. Zijn passie voor verschillende muziekstijlen was aanleiding voor een totaal nieuwe stijl die hij zelf bestempelde als Tarumbò. Met deze naam verwees hij naar de mix van de traditionele dans Tarantella en de klanken van blues, die in zijn muziek terug te horen is.
De diepgaande band die Pino met Napels had, is dan ook in veel van zijn muziek duidelijk terug te horen. Zowel de klanken als de teksten zijn een verwijzing naar de Napolitaanse traditie. Een traditie die hij gedurende zijn gehele carrière nooit zou vergeten.
Vriendschap
Tussen Pino Daniele en de eerder genoemde Massimo Troisi bestond er een diepgaande vriendschap en hebben ze verschillende malen samengewerkt. Zo componeerde de zanger de muziek van een aantal films en schreef hij het ontroerende ‘Quando’ als titelsong voor Troisi’s film Pensavo fosse amore… invece era un calesse. Het is dus goed mogelijk dat je deze twee grootheden samen afgebeeld ziet staan tijdens een wandeling door de stad.
Overlijden
De zanger overleed plotseling op 4 januari 2015 aan de gevolgen van een hartaanval. In Napels sloeg dit nieuws in als een bom en was de stad in diepe rouw gedompeld. Voor de inwoners voelde het alsof ze een vriend hadden verloren en werd er steun bij elkaar gezocht. Op het beroemde Piazza del Plebiscito vond er op 6 januari een emotioneel eerbetoon plaats waarbij ruim 100.000 Napolitanen uit volle borst nummers van Daniele meezongen.
Naast de verschillende Street Art werken door de hele stad, werd ook zijn oude straat omgedoopt tot de Via Pino Daniele. Daarnaast prijkt er aan de muur van het gebouw een ijzeren versie van de geliefde elektrische gitaar, die door hem vaak werd bespeeld.
Photo credit Iris de Brouwer
#4 San Gennaro
In totaal heeft Napels 52 beschermheiligen maar je kunt wel stellen dat San Gennaro de belangrijkste is. Het is daarom niet vreemd dat veel mannen in de Zuid-Italiaanse regio naar deze heilige zijn vernoemd.
Onthoofding
Hoewel er onduidelijk bestaat over de exacte geboorteplaats van Gennaro, is wel bekend dat hij de bisschop van Benevento was en op 19 september 305 werd onthoofd in Pozzuoli. Direct na de onthoofding wist een vrouw wat van zijn bloed in twee ampullen op te vangen. Deze ampullen zouden later een belangrijk onderdeel vormen bij een jaarlijks terugkerend ritueel. Het lichaam van San Gennaro is na zijn dood meerdere malen verplaatst. Pas in de 5de eeuw werd zijn lichaam overbracht naar de catacomben van Capodimonte in Napels, maar werd hierna nog een aantal keer verplaatst. In 1497 kreeg hij uiteindelijk een definitieve rustplaats in de kathedraal van Napels.
Het wonder van San Gennaro
Naast de relieken die terug te vinden zijn in de Cappella del Succorpo, werd er later nog een andere kapel in de Dom aan de heilige opdragen. De indrukwekkende Cappella del Tesoro di San Gennaro werd in het jaar 1646 ingewijd en bevinden zich hier, veilig opgeborgen in een kluis achter het altaar, de twee ampullen met het bloed. Drie keer per jaar worden deze ampullen uit de kluis gehaald en moet het bloed, tijdens een speciale ceremonie, vloeibaar worden. Het vloeibaar worden van het bloed zou de stad moeten beschermen tegen rampspoed. Gebeurt dit niet, dan kan dit rampzalige gevolgen hebben voor Napels en omgeving. Een voorbeeld is in het jaar 1980, toen het bloed in de ampullen niet vloeibaar werd. Enkele maanden later werd de regio getroffen door een verwoestende aardbeving waarbij bijna 3000 mensen om het leven kwamen.
Cappella del Succorpo
Het wonder van San Gennaro moet plaatsvinden op 19 september, 16 december en de zaterdag vóór de eerste zondag in mei. Het ritueel wordt door veel gelovige Napolitanen bijgewoond en met grote spanning gevolgd.
Eerbetonen aan de heilige Gennaro
Hoewel men niet weet hoe San Gennaro er exact heeft uitgezien, kun je de beschermheilige van Napels in verschillende vormen afgebeeld zien door de hele stad. De bekendste is wellicht de enorme Street Art afbeelding van de artiest Jorit Agoch. Maar ook in andere steegjes van het historisch centrum kun je tegen werk aanlopen dat is opgedragen aan deze heilige. Daarnaast is een bezoek aan de catacomben van San Gennaro, waar zijn lichaam geruime tijd werd bewaard, zeer indrukwekkend en de moeite waard om te bezoeken.
#5 Pulcinella
Wanneer je door de straten van de stad loopt, zul je geregeld geconfronteerd worden met een in het wit gekleed personage dat een zwart halfmasker draagt. Dit kan zijn in de vorm van een beeldje of zelfs in levende lijven.
Pulcinella op de boulevard in Napels 
Pulcinella op de Via San Gregorio Armeno
Commedia dell’arte
Dit opvallende figuur draagt de naam Pulcinella en is een personage uit de Italiaanse commedia dell’arte. Bij deze theatervorm werden serieuze en komische elementen gecombineerd en werd in 17de eeuw door Silvio Fiorillo dit karakter geïntroduceerd.
Fiorillo werd geïnspireerd door een schilderij waarin de boer Puccio d’Aniello werd afgebeeld. Deze boer had een opvallend lange neus en een donkergekleurd gezicht door de zon. Anderen zeggen weer dat de naam verwijst naar het woord ‘kuikentje’, iets wat ook terugkomt in de stem van Pulcinella; een hoog en kwakend geluid.
Belichaming van de Napolitanen
Wat de exacte oorsprong van Pulcinella dan ook mag zijn, het is duidelijk dat het voor Napels een belangrijk figuur is. Pulcinella belichaamt namelijk de Napolitanen: het is een personage dat zich bewust is van de problemen waarin hij verkeert, maar er altijd met een glimlach uit weet te komen.
Daarnaast zit het karakter vol met tegenstelling. Zo staat het voor man-vrouw, dom-slim, stad-platteland, demoon-heilige, wijs-dwaas: het dualisme waar de heidens-christelijke Napolitaanse cultuur uit bestaat.
Pulcinella in het straatbeeld
Ook kom je op verschillende plekken in de stad Street Art werken tegen waar het personage van Pulcinella in te herkennen is.
In het historisch centrum vind je, in één van de steegjes, een beeld van Pulcinella’s hoofd. Opvallend is dat zijn neus veel lichter is dan de rest van zijn gezicht. Dagelijks poseren honderden toeristen voor een foto met dit symbool van Napels. Dit fotomoment wordt vervolgens afgesloten door even over de neus van het beeld te wrijven, een handeling waarvan wordt gezegd dat het geluk brengt. Of het waar is of niet, even over Pulcinella’s neus wrijven kan natuurlijk geen kwaad!
#6 Maradona
Uiteraard kan deze Argentijnse stervoetballer niet ontbreken wanneer het over Napels gaat. Diego Armando Maradona kwam in 1984 naar Napels en werd door de inwoners als een god onthaald, zonder ook maar een seconde voor de club gespeeld te hebben. Al hun hoop was op deze jonge en talentvolle voetballer gevestigd. Met een speler als Maradona bestond er namelijk een kans om eindelijk het rijke noorden te kunnen verslaan, iets waar een club uit het zuiden van Italië nooit eerder in was geslaagd.
Trots
Niet alleen maakte Maradona alle verwachtingen waar, hij zorgde er tevens voor dat Napels wereldwijd op de kaart werd gezet. Inwoners konden met recht weer trots zijn op hun mooie stad en maakte hij ruimte om te dromen over een betere toekomst.
Maradona heeft Napels meer gegeven dan enkel de overwinningen. Dat blijkt wel wanneer je door de straten van de stad wandelt en om de paar meter tegen een afbeelding van de Argentijn aanloopt. De band die Napolitanen met de voetballer hebben, is bijzonder en gaat erg diep. Wanneer je het met inwoners over de voetballer hebt, lijkt het alsof ze het over een goede vriend hebben bij wie ze regelmatig op de koffie komen. Ze beschouwen Diego Maradona dan ook als één van hen en zouden nooit een kwaad woord over hem kunnen spreken.
In de digitale reisgids Jouw Local in Napels ga ik dieper in op deze bijzondere band. Ik ben in gesprek gegaan met verschillende inwoners om een beter beeld te kunnen schetsen over de verafgoding van deze voetballer en waarom hij tot op de dag van vandaag nog steeds zo belangrijk is.
#7 Sophia Loren
Deze wereldberoemde filmster is de enige vrouw in het lijstje en is daarnaast niet eens in Napels geboren. Toch is Sophia Loren onlosmakelijk met Napels verbonden. In 1934 werd zij in Rome geboren, maar met Napolitaanse roots. Ze groeide op bij haar familie in Pozzuoli en woonde ook enige tijd in Napels.
Photo credit Margo Moonen
Pozzuoli werd tijdens de Tweede Wereldoorlog meerdere malen gebombardeerd. Tijdens één van deze bombardementen, raakte Sophia door een granaatscherf gewond aan haar kin. De familie nam hierop het besluit om naar Napels te verhuizen om daar het einde van de oorlog af te wachten. Deze beide steden, met hun gebruiken en onmiskenbare cultuur, zijn dan ook altijd onderdeel blijven vormen van Sophia’s leven en lange carrière.
Photo credit Dexter van der Swaluw
Carrière
Op 15-jarige leeftijd won zij een schoonheidswedstrijd en keerde met het prijzengeld terug naar Rome om een carrière op te bouwen. Ze nam deel aan verschillende Miss verkiezingen, was model voor fotoromanzi (fotostripverhalen), was te horen op de radio en wist door haar prachtige voorkomen diverse, kleine, rollen in films te bemachtigen. Hoewel ze al in verschillende films had gespeeld, kreeg ze in 1953 haar eerste grote rol als Cleopatra in de film Due notti con Cleopatra. Vanaf toen ging het hard en schitterde ze in steeds meer rollen. In veel van deze films acteerde zij in het Napolitaanse dialect en speelde zij onder andere samen met een eerder genoemde persoonlijkheid in dit rijtje: Totò. Naast de vele rollen in komedies, liet zij in andere films zien dat ze ook prima in staat was om dramatische rollen vorm te geven.
In 1956 begon haar Engelstalige carrière en acteerde zij in een groot aantal Amerikaanse films, aan de zijde van grote namen in de filmwereld.
Onderscheidingen
Voor haar interpretatie van Cesira in de oorlogsfilm La ciociara, werd zij onderscheiden met onder andere een Oscar, een Gouden Palm en een BAFTA. Ook later in haar carrière werd zij voor haar acteerwerk verschillende malen genomineerd en beloond met diverse prijzen.
Napolitaanse
Je kunt stellen dat Sophia Loren het symbool is van een Italië dat na een trieste periode van oorlog, weer langzaam op begon te krabbelen. La Loren wordt vooral enorm gewaardeerd omdat zij, ondanks al deze grote successen, ‘normaal’ is gebleven. Met ‘normaal’ doelt men op het gegeven dat zij altijd veel waarde heeft gehecht aan de familiebanden, iets wat kenmerkend is voor de Zuid-Italiaanse cultuur. Zoals eerder aangegeven, is ze haar Zuid-Italiaanse achtergrond nooit vergeten en heeft ze dit ook meerdere malen uitgesproken. In een interview voor de Amerikaanse televisie, zei ze vol trots: Ik ben geen Italiaanse. Ik ben Napolitaanse, dat is iets anders.
Photo credit Margo Moonen
Ereburger van Napels
Het is dan ook geheel logisch dat Sophia in Napels nog steeds enorm geliefd is en wordt beschouwd als een authentiek stukje erfgoed voor de stad. Zij werd daarom in 2016 benoemd tot ereburger van de stad Napels.
Ook in het straatbeeld is haar prachtige verschijning in verschillende vormen terug te zien. In winkeltjes vind je haar afbeelding terug op de vele souvenirs, zijn er verschillende street art werken aan de actrice opgedragen en hebben verschillende pizzeria’s hun zaak naar haar vernoemd.
#8 Eduardo de Filippo
Acteur, regisseur, theaterschrijver en dichter Eduardo de Filippo mag zeker niet ontbreken in dit rijtje. De Filippo wordt beschouwd als één van de belangrijkste Italiaanse artiesten en heeft dan ook talrijke theaterstukken op zijn naam staan.
Theaterdebuut
Hij werd in 1900 geboren in de Napolitaanse wijk Chiaia en maakte al op 4-jarige leeftijd zijn theaterdebuut tijdens een optreden van het theatergezelschap van zijn oudere broer Vincenzo Scarpetta. Op latere leeftijd trad hij officieel toe tot dit gezelschap, samen met zijn oudere zus Titina en jongere broertje Peppino. Deze laatstgenoemde vormde later met Totò één van de populairste komische duo’s van de Italiaanse filmwereld. Ook van Peppino zijn er afbeeldingen terug te vinden in de stad.
Totò & Peppino 
Photo credit Michelle Bogers
I De Filippo
In de daarop volgende jaren, maakte het drietal deel uit van verschillende theatergezelschappen, om uiteindelijk in 1931 hun droom van een eigen groep realiteit te laten worden. Onder de naam ‘I De Filippo’ boekten zij enorme successen en verwierven veel bekendheid. Niet alleen in Napels, ook in de rest van het land werd het drietal steeds bekender. Net als zijn generatiegenoot Totò, wist Eduardo het publiek te raken door realistische, vaak moeilijke situaties op een ironische manier in beeld te brengen. Daarnaast wist hij in zijn teksten de tradities en gebruiken van de Napolitaanse cultuur goed onder woorden te brengen. Aangezien veel van zijn teksten vertaald zijn en de hele wereld over zijn gegaan, heeft hij mensen wereldwijd kennis laten maken met de Napolitaanse cultuur.
Zijn bekendste en meest gewaardeerde werk is wellicht Filumena Marturano, geschreven in 1946. Het stuk werd in 1964 verfilmd onder de titel Matrimonio all’Italiana en met Sophia Loren in de hoofdrol. In de Quartieri Spagnoli is er een eerbetoon te vinden aan dit fictieve karakter, dat door Eduardo speciaal werd geschreven voor zijn zus Titina.
Photo credit Fabio de Rienzo
Theater San Ferdinando
Na de oorlog vertrok Eduardo uit Napels, maar bleef de stad altijd een rol spelen in zijn leven. Zo kocht hij in 1948 het door bombardementen verwoeste theater San Ferdinando. Hij stopte er aardig wat geld in om dit theater, rijk aan geschiedenis, weer volledig op te kunnen knappen. Het theater werd in 1954 geopend en was er naast zijn eigen werk, ook ruimte voor stukken van andere Napolitaanse schrijvers om de traditie levende te kunnen houden.
Vriendschap met Totò
Aangezien ze beiden opgroeiden in Napels, in dezelfde periode, met een soortgelijke achtergrond en een diepgaande interesse voor het theatervak, is het niet verwonderlijk dat er tussen Totò en Eduardo een diepe vriendschap ontstond. Bij de verfilming van Eduardo’s theaterstuk Napoli milionaria in 1950, werkten deze twee grootheden voor het eerst samen. Het verhaal wil dat Totò zonder te twijfelen een rol accepteerden en uit riep: “Eduardo, voor jou werk ik gratis!“
Eerbetoon
Met een enorme lijst aan zelfgeschreven, succesvolle en onvergetelijke theaterstukken, heeft Eduardo een belangrijke bijdrage geleverd aan de wereld van het theater. Niet alleen in Italië, maar wereldwijd wordt De Filippo gewaardeerd om zijn werk. Bovendien heeft zijn werk ook gediend ter inspiratie voor veel andere artiesten, waaronder de eerder genoemde Massimo Troisi. Het is dan ook logisch dat Eduardo de Filippo nog steeds wordt beschouwd als de één van de grootste artiesten aller tijden en is hij in Napels nog lang niet vergeten. Ook van hem zul je geregeld een afbeelding tegenkomen, waarvan de mooiste misschien wel te vinden zijn op de luiken van zijn eigen theater. Hier heeft de Napolitaanse Street Art artiest Jorit Agoch drie schitterende portretten gecreëerd om de ziel van de acteur te vereeuwigen. In het midden zien we Eduardo als persoon, terwijl we hem aan de linker en rechterkant zien afgebeeld als één van de vele onsterfelijke personages die hij gedurende zijn carrière tot leven heeft gebracht.
Meer tips nodig voor jouw trip naar Napels? Zie onderstaande artikelen! Hoe gevaarlijk is Napels? Pizza in Napels: 10 heerlijke adressen Het openbaar vervoer in Napels Vesuvius: de fascinerende vulkaan bij Napels 10 healthy hotspots in Napels 9 supertips voor Napels met kids 7 tips voor een stedentrip Napels 9 must do's in Napels 5 dingen die je moet proeven in Napels De 6 leukste wijken van Napels 5 musea in Napels die je niet mag missen Gratis bezienswaardigheden in Napels 3 dagen Napels: tips voor een lang weekend
Reisgids Napels
In de reisgids Jouw Local in Napels vind je nog veel meer leuke tips, informatie, adressen én routes door de stad. In deze digitale gids kruip ik namelijk in de rol van jouw persoonlijke tour guide om jou rond te leiden door de stad om jou de sfeer van het échte Napels te laten proeven.
